YABANCI

Selam Yabancı..

Can sıkıntısıyla başladığın şu yazının hayatını bir nebze de olsa değiştirmesine hazır mısın? Çünkü ben heyecanımı seninle paylaşmaya hazırım.

Tanrıyı bilir misin Yabancı? Hani Hz. Muhammed'in ömrünü yoluna adadığı, Marks'ın reddedip, Einstein'ın varlığını belgelere döktüğü.. Tanrıyı bilir misin sen Yabancı, hani Nietzsche'nin bir gece vakti öldürdüğü.. Senin Afrika'daki ölümlere sebep bulduğun, savaşlarda masum insanların katili olarak gördüğün. Herkesten kaçıp sığındığın, her gece ve her gece, yeniden teslim olduğun.. Kurallarından korkup reddettiğin, yasaklarından hoşlanmayıp inkar ettiğin.. Ve sevdiğin. Adını anıp huzura erdiğin. Benim dostum ilan ettiğim.. Sen tanrıyı kimden bilirsin ey Yabancı. Kimin anlatımıyla kabul ettin varlığını. Veya inkar ettin?

Ben Kuran'ı okudum. Ben İncil'i okudum. Ben Marks'ı da okudum, Nietzsche'yi de.. Ve sonra tanrıyı buldum. Varoluşumdan beri olduğu yerde. İçimde.. Kolaya kaçmadan, zoru seçmeden. 

Bugün yorgunsun. Eve gidip uyumak, dünyanın gürültüsünden kaçmak derdin. Herkese bir eyvallah çekip, kuşandın ceketini. Sokaklar nereden geldiğini kestiremediğin bir soğuğun hakimiyeti altında. Sessizce küfür savurdun esen rüzgara.  Köşede kıvrılmış yatan evsize ilişti gözün. Ve şu isyanın Allah'a.. Daha fazla maruz kalmamak adına bu görüntülere başını eğişin, ne kadar da muamma.. Neyse Yabancı. On beş dakikalık kurtuluş mesafen kapanan yollar yüzünden uzamakta. Girmişsin karanlık, ıssız o sokağa öfkeni dizginlemeye çalışıyorsun. Derken çözülüyor ayakkabının bağı. 'Ulan diyorsun, Bir bu eksikti.' Anasını da satıyorsun böyle işin babasını da..  Yanaşıp beyaz sundurmalı eve, titreyen parmaklarınla bağlıyorsun bağcıklarını güç bela. Şu lanet olasıca sessizlik sinirlerini bozuyor. Hiç kimseye aldırmadan ve daha çok umursamadan basıyorsun ıslığı..

Karanlık sokaktan çıkıp dalıyorsun patika yola. Ağaçların çıplak gölgeleri oynaşıyor karabasanlar gibi. İçin titriyor, ürperiyorsun. Bir ses duyar gibi oluyorsun sonra. Dönüp bakıyorsun arkana. Kimseler yok. Yine de yerden aldığın taşı fırlatıyorsun çalılıklara. Hızlanıyor adımların. Eve vardığın an derin bir Oh! çekiyorsun.. Hani derler ya,

'Vardır bir hayır' ne kadarda aptalca.. Daha fazla yürümüş, üşümüş ve biraz da korkmuştun yalnızca. 

Sitem edip dalıyorsun uykuna..

Ve şimdi, bir de dünyanın gözünden izleyelim bir günlük serüvenini..

Bugün yorulmuşsun. Eve gidip uyumak, dünyanın gürültüsünden kaçmak derdin. Herkese bir eyvallah çekip, kuşanıyorsun ceketini. Sokaklar soğuktan şikayet edenlerin koşturmacası altında. Sessizce savurduğun küfrü duyuyoruz , duvar köşesine kıvrılmış yatan evsiz Kahya. Ve seni benzetiyor, onu bu duruma düşüren insana.. Başını çevirip gidişini izliyor. 'Tabi ya.. diyor.. çevir kafanı. Görmezden gelin sebep olduğunuz bu zavallıyı.' Ve şu isyanı insanlığa.. Neyse Yabancı. Kapanan yollar yüzünden sapıyorsun o karanlık, ıssız sokağa. Derken beyaz sundurmalı evden, ayak sesleri duyuyor kara maskeli adam, elinde birkaç antika.. El fenerini kapatıp yaklaşıyor pencereye. Ve görüyor birinin eve yaklaştığını sol çaprazda. 'Belki de yukarıda uyuyan ihtiyarların evladı' diyor içinden.. Merdivendeki ayak seslerini işittiğinde zar zor atıyor kendini arka penceren.. Sen her şeyden habersiz ıslığınla uzaklaşıyorsun evden.

Bir mucize beklemek aptallıktı. Bunu fark etmişti geçen günlerde oğlunu kaybeden kadın.. Oğlu gitmişti. Bir daha dönmemek üzere.. Avucuna doldurduğu haplara baktı. Şu küçücük haplar onu oğluna kavuşturacaktı.. Derken bir ses duydu kadın. Karanlığın içinden, taşkınca ve çoğaldıkça artan bir ses.. Pencereye yaklaştı. Gözünden akarken yaş, gülümsedi. Bu, her akşam eve dönerken oğlunun tutturduğu, sinir bozucu ıslıktı. 'Kuru gürültü' derdi annesi ona. İnci taneleri gibi saçılırken haplar etrafa, kadın oğlunun varlığını hissetti bir kez daha. Ve sessizce özür dileyip oğlundan gülümseyerek gitti kızının yanına.

Avına baktı tilki. Daha önce gördüğü türlerine pek benzetememişti bu yaratığı. Her neyse. Tatları aynı olduğu sürece önemli değildi. Kararlıydı tilki. Yavaşça avına yaklaşırken başka birinin varlığı ile irkildi. Etrafına hızlıca göz gezdirdikten sonra kendilerine insan diyen o korkunç yaratığı gördü. Daha ne olduğunu anlayamadan koca taş ayak ucuna düştü. Avını o saniye unutan tilki hızla kaçıp mağarasına girdi. Ve izlediği şu yaratık. Nesli tükenmenin eşiğinde olan bir Kızıl Sincap..

Duyduğu seslerden ürken sincabın korkusu, karnında ki yavrularını da rahatsız etmiş gibi.. Yuvasına saklandığı an geçiyor tüm endişesi..

Ve sen Yabancı. Tüm başardıklarından habersiz sitemle dalıyorsun uykuya..

Tanrı.. Sen ne dersen de, neye inanmak istersen inan, tüm yollar daima Ona çıkar. Senin 'Hayır bunun neresinde?' dediğin küçücük bir olay başkası için koskoca değişime neden olur. Hiçbirimiz bu dünyaya öylesine gelmiş değiliz. Hepimizin var olmasının bir nedeni var. Yaşadığımız tüm kötü olayların. Yaşayacaklarımızın. Yaşayamayacaklarımızın. Gideceğin yolun kapanmasının, o ıssız sokaktan geçiyor olmanın, rüzgarda oynaşan çalılıkların…

Sen önemlisin Yabancı. Sen benim için kurtarıcısın. Ben senin için kurtarıcıyım. Tanrı bizim için kurtarıcı.

Selam Yabancı. Ve hoşça kal.